در هم فرو رفتن بایت یا بایت کلاپس (Bite collapse) که به آن کاهش ارتفاع اکلوژن (occlusion) هم میگویند، به این معنی است که هنگام بسته بودن دهان، فکها بیشتر در هم فرو میروند و ارتفاع نیمه پاییی صورت کمتر میشود.
حالات در هم فرو رفتن بایت
۱) دندان قروچه دارید و دندانهای خود را به شدت به هم میسایید.
این باعث میشود دندانها کوتاه شده و به قدری سطح تماس دو دندان مقابل از هم دور شود که برای بستن دهان و تماس دندانهای بالا و پایین بر هم، باید فکهای بالا و پایین به هم از حالت نرمال نزدیکتر شوند.
لازم به ذکر است که پیشینه تحقیقاتی حائز اهمیتی این موضوع را رد میکنند که ساییدگی زیاد منجر به در هم فرو رفتگی بایت میشود چرا که دندانها برای جبران این کوتاه شدگی، بیشتر بیرون میزنند. با این حال ساییدگی شدید دندانها در دندان قروچه مسلما ساختار دندانها را بیشتر از آن چیزی که دندان در قبال آن میتواند بیشتر بیرون بزند، تخریب میکند.
۲) در هم فرو رفتن بایت در افرادی هم که دندان قروچه ندارند اتفاق می افتد.
زمانی که دندانهای از دست رفته به تعدادی هستند که دندانهای باقی ماندن و استخوان پشتیبانی کننده آنها نمیتوانند فشار فک را تحمل کنند. در این حالت دندانها شروع به کج شدن به طرفین میشوند و فکها بیش از حد طبیعی، بسته میشوند.
دلایل از دست دادن چند دندان میتواند پوسیدگی گسترده و عفونت لثه و در موارد کمتر، حادثه و ضربه باشد.
اگر دندانهای یک فک دیگر دندانی در مقابل خود نبینند که در هنگام بسته بودن فکها بر روی آنها قرار بگیرند، اغلب کمی بیشتر بیرون میزنند تا فاصله را جبران کنند. گاهی اوقات ممکن است دندانها به بیرون زدگی بیشتر ادامه بدهند تا زمانی که هنگام بسته بودن فکها، عملا به لثه فک مقابل برخورد کنند و متوقف شوند.
به طور کلی با بیرون زدگی بیشتر دندانها، لثه و استخوان اطراف آنها نیز همراه با آنها بیرون میزنند.
نتیجه این میشود که ارتباط بین دندانهای دو فک به حدی به هم میریزد که نیاز به اصلاحات گسترده دارد.
ممکن است برای اصلاح این وضعیت نیاز به عمل جراحی ارتودنسی و درمانهای ترمیمی دندانپزشکی باشد پس با یک متخصص ارتودنسی مشورت نماید.
وضعیتی که در حالت اول (شکل بالا) به وجود می آید ممکن است جدی باشد و پیامدهای زیر را به دنبال داشته باشد:
صدمه دیدن مفصل فک، درد شدید یا اختلال عملکرد مفصل فک، سردردهای تنشی مکرر، انقباض شدید عضله برای به هم رساندن فکها (چون عضله های بستن فکها کوتاه شده اند) ، شکستگی دندان و از دست دادن دندان، تشدید بیماری پریودنتال ، کوتاه شدن نیمه پایینی صورت (که تعادل صورت را بر هم زده و چهره را پیر میکند)، معکوس شدن خط لبخند (افتادگی گوشه های لب)، لبخند بی دندن، ترک خوردن و التهاب گوشه های دهان و مشکلاتی در جویدن غذا.
