مینی پلیت در ارتودنسی

مینی پلیت در ارتودنسی

مینی پلیت ، مفهوم ارتودنسی با تکیه گاه یا لنگر (انکوریج) ایمپلنتی چندین دهه است که مورد توجه و بررسی قرار دارد. علاقه به این موضوع پس از سالها مشاهده موفقیت ایمپلنت تیتانیومی داخل استخوانی برای چرخش دندانها، افزایش یافته است.

در شش سال گذشته تحقیقات، افزایش چشمگیر گزارشها در مورد جایگذاری انواع پایه های ایمپلنتی برای کمک به درمان ارتودنسی را نشان داده اند.

ایمپلنتهای داخل استخوانی، ایمپلنتهای سطحی یا آنپلنت، مینی ایمپلنت و مینی پلیت ها همگی به عنوان لنگرهای اسکلتی برای پشتیبانی حرکت دندانها مورد استفاده قرار میگیرند.

آنپلنت در ارتودنسی
آنپلنت در ارتودنس
مینی ایمپلنت (مینی پیچ) در ارتودنسی
مینی ایمپلنت (مینی پیچ) در ارتودنسی
مینی ایمپلنت (مینی پیچ) در ارتودنسی
مینی ایمپلنت (مینی پیچ) در ارتودنسی

هر سیستم ایمپلنت ضعفها و قوتهای خود را دارد. در آینده ممکن است هر یک از انواع ایمپلنت برای کاربرد خاصی در ارتودنسی مورد استفاده قرار بگیرد. لنگرهای اسکلتی مختلف برای درمان انواع گوناگون و متفاوت مشکلات ارتودنسی استفاده میشود.

برای مثال مینی پلیتها در انواع گوناگون نیاز به لنگر در ارتودنسی، با موفقیت به کار گرفته شده اند اما در وهله اول به عنوان جایگزینی برای جراحی ارتوگناتیک برای درمان اوپن بایت مورد پذیرش قرار گرفته اند.

ابتدا Jenner و Fitzpatrick استفاده از مینی پلیت به عنوان عقب کشنده یا بازگرداننده دندانهای مولر ماندیبولار (دندان آسیاب بزرگ فک پایین) در سال ۱۹۸۵ را گزارش کردند.

گزارشهای متعددی در مورد کاربرد لنگر مینی پلیتی وجود دارد. مینی پلیتهای تیتانیومی به عنوان لنگر ایمپلنت در ارتودنسی به دلایل متعدد از محبوبیت زیادی برخوردار هستند.

بیش از سی سال است که ثابت شده این انواع لنگر به عنوان نقطه ثابت برای شکستگیها و استئوتومی در جراحی فک و صورت و دهان و ارتوپدی ، مطمئن و بی خطر و موثر عمل میکنند. این طراحی به جراح فک و متخصص ارتودنسی امکان میدهد هنگام جایگذاری پلیت و حرکت دادن دندانها در ارتودنسی، به ریشه دندانها صدمه نزند. این لنگر با شرایط مختلف سازگاری دارد. همچنین مشخص شده است مینی پلیت به عنوان لنگر ایمپلنتی بسیار کم تهاجمی و مطمئن است.

کاربردهای لنگر مینی پلیت
کاربردهای لنگر مینی پلیت

یکی از جالبترین کاربردهای لنگر مینی پلیت، درمان اوپن بایت اسکلتی جلوی دهان است که در حالت معمول درمان آن به جراحی فک نیاز دارد.

با توجه به عدم تمایل بیماران به جراحی ارتوگناتیک، استفاده از مینی پلیت برای اصلاح اوپن بایت جایگزین جذابی برای بیماران و ارتودنتیست ها به شمار می‌آید.

بیشتر مینی پلیت های تیتانیومی موجود در بازار برای استفاده در ارتودنسی به عنوان لنگر موقتی، مناسب هستند.

استفاده از مینی پلیت در درمان ارتودنسی

در شکل زیر (شماره ۱)، مینی پلیت هایی در انواع شکل و اندازه نشان داده شده است.

جراح باید مینی پلیتی با اندازه و طول متناسب با نیاز بیمار و برنامه درمانی طراحی شده انتخاب نماید.

همان طور که در شکل بالا (شماره ۲) مشاهده می‌کنید مینی پلیت باید طول کافی داشته باشد تا از ریشه ‌های دندان عبور کرده و امکان دهد آخرین حلقه موجود در پلیت از غشای مخاطی عبور کرده و وارد دهلیز گونه ای (باکال) شود و کار خود را انجام دهد.

ارتودنتیست از این حلقه آخر مینی پلیت استفاده می‌کند تا کش یا وسیله دیگری را از آن به براکت یا بند ارتودنسی دندانهای عقبی متصل کند.

برای درمان اوپن بایت، دندانهای عقبی باید به عقب حرکت کنند تا فک پایین چرخیده و اوپن بایت جلوی دهان بسته شود. برای تشخیص این که اوپن بایت از فک بالا نشئت گرفته است یا فک پایین باید ابتدا آنالیز سفالومتری یا Burstone11 پیش از درمان انجام شود.

جراحی مینی پلیت

در زمان جراحی ارتودنتیست با جراح دهان در مورد فاصله مینی پلیت تا نوک ریشه دندانهای آسیاب صحبت می‌کند. شدت اوپن بایت تعیین ‌کننده فاصله و میزان نفوذ مینی پلیت است.

بین میزان عقب کشیدگی (فرو رفتگی) دندان مولر و بسته بودن اوپن بایت باید نسبت ۱ به ۲ برقرار باشد. برای مثال اگر عقب کشیدگی مولر ۴ میلی متر باشد میتواند اوپن بایت ۸ میلی متری را اصلاح نماید. ارتودنتیست باید برای جراح مشخص کند مینی پلیت کجا کار گذاشته شود. حلقه مینی پلیت که در دهلیز دهان (vestibule ) بیرون میزند باید در مجاور دندانهایی قرار بگیرد که باید بیشتر از همه به داخل کشیده شوند.

جراحی تحت بی حسی موضعی انجام میشود. ممکن است از آرام بخش خفیف نیز استفاده شود. برش ۱ تا ۲ سانتی متری در چین موکوباکال ایجاد میشود تا استخوان قشری (کورتیکال) فک بالا یا پایین نمایان شود. پلیت صاف یا L یا Y شکل را میتوان در فک بالا (ماگزیلا) استفاده کرد در حالی که برای فک پایین پلیت L یا T شکل استفاده میشود. پلیت برای ثبات، در تراز با استخوان قرار میگیرد. حلقه بیرون زده باید به سهولت برای ارتودنتیست قابل دسترسی باشد و فاصله کافی از بند مولر (حلقه فلزی دور دندان مولر) داشته باشد تا امکان داخل کشیدن دندان وجود داشته باشد. دو مینی اسکرو (مینی پیچ) با قطر ۱.۵ تا ۲ میلی متر که هر کدام ۵ میلی متر طول دارند برای تثبیت پلیت کفایت میکند.

زخم اطراف حلقه بیرون زده پلیت بسته میشود. پس از عمل بیمار به مدت یک هفته آنتی بیوتیک مصرف میکند و ۸ هفته به بافتها فرصت التیام داده میشود تا پس از آن مکانیسم حرکت دندان شروع شود.

یک کش یا فنر برای به داخل کشیدن بخشهای عقبی دهان استفاده میشود (شکل شماره ۳). اگر چه به سختی میتوان نیروهای این ناحیه از دهان را محاسبه کرد اما ۲۵ گرم بر هر دندان از نظر تئوری ایده آل است. برای مثال اگر میخواهید دو دندان آسیاب کوچک و یک آسیاب بزرگ را داخل بکشید، حداقل ۱۰۰ گرم نیرو برای داخل کشیدن این بخش لازم دارید. این میزان ممکن است بسته به شرایط بیمار تا حد قابل توجهی متفاوت باشد چون طول و قطر ریشه دندان افراد مختلف متفاوت است. ما دریافته ایم که برای داخل کشیدن اولیه چند دندان، کش باید کاملا سفت گره زده شود. پس از ماه اول، فرایند داخل کشیدن به نیم تا یک میلی متر در ماه پیشرفت میکند. در بیماران کم سن فرایند داخل کشیدن دندان سریعتر پیش میرود. نقطه نهایی این مرحله، بسته شدن اوپن بایت است. در این زمان حلقه مینی پلیت باید با یک سیم لیگاچور به بند مولر گره زده شود تا بقیه درمان ارتودنسی تکمیل شود. پس از دراوردن براکت، با کمک نگهدارنده ارتودنسی (ریتینر) یا ترجیحا ریتینر همراه با بایت بلاک عقب دهان، توصیه میشود. مینی پلیت پس از پایان درمان با ریتینر، ظرف یک جلسه ده دقیقه ای خارج میشود.

بستن اوپن بایت اسکلتی جلوی دهان یکی از مال اکلوژنهای چالش برانگیز است. قابلیت پیش بینی بلند مدت (ده ساله) درمان ارتودنسی معمول مانند بیرون کشیدن دندان نیش اغلب کم است چون حتی در بیماران جوان این وضعیت میتواند ناپایدار باشد. رویکردهای ارتودنسی دیگر نیز ممکن است غیر عملی، نازیبا و ناکارامد باشند. در نتیجه اغلب جراحی ارتوگناتیک به خصوص در بیماران بزرگسال، درمان انتخابی این مشکل می باشد.

به نظر میرسد بستن اوپن بایت با داخل کشیدن دندانهای عقبی به کمک مینی پلیت، درمانی موثر و جایگزینی مناسب برای جراحی فک است چرا که خطرات و عوارض و ناخوشی این روش بسیار کمتر است. با این حال برای پیشگیری از عفونت باید لثه از سلامت کافی برخوردار باشد. تحقیقات، کارایی این روش در بیماران با شرایط مناسب را تایید میکنند.

برنامه درمانی در هر یک از انواع لنگر ایمپلنتی برای بیمار، بر اساس پاسخ به این سوال مهم در نظر گرفته میشود:

آیا لنگر اسکلتی، اصلاح مال اکلوژن را که مدیریت آن با درمان ارتودنسی متداول استاندارد دشوار یا غیر ممکن است، تسهیل می نماید؟

داخل کشیدن دندانهای عقبی با مینی پلیت برای بستن اوپن باید به وضوح از این معیار برخوردار است. با این حال مینی پلیت ممکن است برای داخل کشیدن دندانهای بیش از حد بیرون زده و همچنین اصلاح کجی و انحراف دندانهای آسیاب ماندیبولار نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

۵/۵ - (۵ امتیاز)
ارتودنسی چیست؟
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها