باندینگ ارتودنسی به معنای چسباندن بریس ارتودنسی به دندان‌ها می‌باشد. با پیشرفت علم و تکنولوژی روش‌های نوینی جهت باندینگ به وجود آمده‌اند؛ که امکان چسباندن مستقیم بریس‌ها به مینای دندان را با تاثیرپذیری بیشتر ممکن ساخته است. باندینگ دندان ارتودنسی برای چسباندن قطعات اصلی ارتودنسی که دو جزء براکت و سیم هستند استفاده می‌شود.
متداول‌ترین روش باندینگ دندان در گذشته به تثبیت دندان‌ها، با پیچیدن بند یا حلقه به دور هر دندان بوده است. این روش که با وجود استحکام زیادی که برای دندان فراهم می‌کرد ظاهری زشت را به دنبال داشت ؛ و بدلیل این که متقاضیان را دچار تردید در استفاده از آن محصول می کرد امروزه چندان شایع نیست.
باندینگ ارتودنسی ضخامت نازکی را با وجود چسبی چند لایه دارد، که موجب چسبندگی بریس به دندان می‌شود. در ادامه به توضیح دو روش متداول باندینگ مستقیم و غیر مستقیم که توسط متخصص ارتودنسی انجام می‌گیرد می‌پردازیم.
فهرست عناوین
روش باندینگ غیر مستقیم
در این مدل براکت‌ها به صورت غیر مستقیم بر روی سطح دندان قرار می‌گیرند. منظور از قرار گرفتن غیر مستقیم، قرار گرفتن براکت‌ها بر روی یک مدل گچی دندان و سپس منتقل شدن بریس‌ها بر روی دندان بیمار توسط متخصص ارتودنسی است. مدل گچی با گرفتن قالب دندان شما و ساختن ماکت دقیقی از دهان و دندان‌های شما برای ارتودنتیست ساخته می‌شود. در واقع مدل گچی کمک می‌کند که براکت‌ها قبل از قرار گرفتن بر روی دندان‌های بیمار به عنوان نمونه ابتدا بر روی این مدل قرار بگیرند.
این روش به دلیل کاهش زمان باندینگ ارتودنسی، سهولت نصب برای بیمار در کنار کاهش احتمال شل شدن براکت‌ها بشدت مورد توجه قرار گرفته است. در روش باندینگ غیر مستقیم براکت‌ها را از قبل بر روی مدل گچی دندانی جایگذاری می‌کنند و پس از آن دیگر نیاز به قرار دادن تک‌تک بریس‌ها بر روی دندان وجود ندارد.
این موضوع در کاهش زمان قرار دادن بریس‌های ارتودنسی بر روی دندان‌های دهان بیمار بسیار موثر می‌باشد. در کنار مزایای گفته شده این روش باید اشاره کنیم که نقض این روش را می‌توان در احتمال جابجایی برکت‌ها و تغییر جایگاه آن‌ها دید.
روش باندینگ مستقیم
در این روش بر خلاف روش قبلی براکت‌ها را را به صورت مستقیم و تک تک بر روی مینای دندان‌ها قرار می‌دهند، که موجب افزایش زمان ارتودنسی نسبت به روش باندینگ غیر مستقیم خواهد شد. افزایش زمان باندینگ دندان به خستگی پزشک معالج و بیمار منجر خواهد شد.
این روش به شما اطمینان می‌دهد که براکت‌ها به درستی بر روی دندان‌ها چسبیده‌اند.از دیگر مزایای روش باندینگ مستقیم می‌توان به قرار گرفتن براکت‌ها بر روی دندان‌ها متناسب با تاج دندان، موقعیت ریشه و استحکام مینا توسط متخصص ارتودنسی مجرب اشاره کرد.
مراحل باندینگ ارتودنسی
لازم به ذکر است که مراحل باندینگ دندان ارتودنسی کاملاً بدون درد می‌باشد. خشکی لب‌ها و گونه‌ها بعد از این مراحل را می‌توانید با توصیه‌های بهترین متخصص ارتودنسی به سادگی برطرف کنید.لازم به ذکر است که استفاده از رترکتور برای خشک نگه داشتن دندان‌ها، جهت افزایش دوام چسب در دهان می‌باشد، اما هیچ آسیبی به دهان و دندان وارد نمی‌کند.
- در ابتدا پزشک با خمیر مخصوص به پولیش دندان می‌پردازد و به وسیله رترکتوری موجب جدا شدن لب‌ها از دندان و خشک شدن دندان‌ها جهت تاثیرپذیری بیشتر چسب می‌شود.
- شست و شو و پاک کردن ژل اسیدی کاندیشنر که برای از بین بردن لایه‌های اضافی بر روی دندان قرار داده بودند در مرحله بعدی انجام خواهد گرفت.
- در این مرحله سیمان باندینگ ارتودنسی بر سطح پشتی بریس‌ها، برای قرار دادن بریس‌ها بر روی دندان قرار می‌گیرد.
- سپس استفاده از پرایمری مخصوص بر روی دندان و جایگذاری براکت‌ها در کنار پاک کردن باقی مانده سیمان باندینگ ارتودنسی انجام خواهد گرفت.
- در آخرین مرحله سیمان را به وسیله نور یا مواد شیمیایی سفت می‌کنند و با برداشتن رترکتور، سیم‌ها را قرار می دهند.
باندینگ ارتودنسی چه مدت طول میکشد؟
باندینگ ارتودنسی ده تا بیست دقیقه و در طی یک جلسه انجام می‌گیرد. مهم‌ترین و وقت گیر ترین قسمت آن، مرحله جایگذاری بریس و محکم کردن آن‌ها توسط مواد شیمیایی یا نور می‌باشد. استفاده از نور LED، موجب کاهش زمان انجام آن خواهد شد. فناوری جدید نورهای پلاسما می‌توانند جایگزین نور های LED باشند و زمان را به سه ثانیه برای هر براکت کاهش دهند.
انتخاب هر یک از روش‌های گفته شده توسط متصص ارتودنسی و با توجه به شرایط فرد و مشورت با خود او انجام می‌گیرد.
تنظیم بریس‌های دندان
پس از تنظیم اولیه بریس‌ها، احساس سفتی در دهان به مدت ۴ الی ۶ ساعت طبیعی می‌باشد. احساس درد به مدت ۳ تا ۵ روز نرمال و کنترل آن به وسیله مسکن‌ها امکان پذیر می‌باشد. بهتر است حداقل هر دو ماه یکبار جهت کنترل تنظیم بریس‌های دندان به ارتودنتیست مراجعه شود.
در طول درمان ارتودنسی، ممکن است برخی براکت‌های ارتودنسی دچار شکستگی شوند. در صورت بروز آن اصلاً نگران نباشید؛ چرا که متخصص مجرب به سهولت با جایگزین کردن براکت جدیدی مشکل را به خوبی حل خواهد کرد.
دی باندینگ یا برداشتن براکت ارتودنسی
دی باندینگ با برداشتن اتصالات ارتودنسی و در کنار آن ترمیم سطح مینای دندان، ظاهر دندان را مشابه آغاز فرایند درمان می‌کند. این مرحله اهمیت بالای انجام اصولی باندینگ و دی باندینگ را زیر نظر بهترین متخصص ارتودنسی نشان می‌دهد. دی باندینگ غیر اصولی ممکن است موجب آسیب به مینای دندان نیز شود.
مراحل دی باندینگ ارتودنسی
در مرحله اول اگر براکت ها فلزی باشند برداشتن آن‌ها به وسیله انبر، با فشاری آرام به سمت بیرون از دندان صورت می‌گیرد؛ اما اگر براکت‌ها سرامیکی باشند، سطح چسبنده براکت به وسیله حرارت یا لیزر مورد هدف قرار می‌گیرد.
این مرحله با پاک کردن باقیمانده مواد چسبنده به وسیله خرد کردن آن‌ها با انبر باز کننده اتصال یا یک تیغ مناسب زاویه دار میزان آسیب به مینای دندان را به حداقل می‌رساند.
جمع بندی
استفاده از باندینگ ارتودنسی برای قرار دادن بریس‌ها بر روی دندان جزء اصلی‌ترین مراحل ارتودنسی می‌باشد؛ که به دو روش مستقیم و غیر مستقیم صورت می‌گیرد. بهتر است جهت مشاوره و انتخاب بهترین روش و همینطور انجام اصولی دی باندینگ یا باندینگ دندان به یک ارتودنتیست مجرب مراجعه کنید.
